Vanaf mijn 27e ‘doe‘ ik aan meditatie. Onderweg op mijn zoektocht naar -jaaa, naar wat eigenlijk?-, kocht ik een cassettebandje, stopte die in mijn walkman, zette de koptelefoon op en begon. Maar hield het niet vol, ik vond het maar moeilijk. Ik kocht een boek en begon weer. Ik liet het liggen want het ‘lukte’ niet. Ik pakte het tóch steeds weer op. Waarom? Dat kon ik toen niet uitleggen, ook niet voor mezelf. Ik wist wel dat ik niet gelukkig was, geen richting had. En kennelijk diep in me echter wél die behoefte die te vinden/zoeken.
Ik liep echter steeds vast op mijn eigen oordeel. Het lukte niet want ik dwaalde steeds af. Mijn criticus vond het maar niks. Dus ik ging halfhartig door en kwam nergens. Bezocht in 1989-90 nog eens een centrum in India, maar daar had ik mijn oordeel ook al over klaar, dus dat was al bij voorbaat gedoemd te mislukken…. Ik wist alles al, dus wat moest ik leren, pffffff……
Had ik maar ooit een goede uitleg gehad / gezocht over wat mediteren nu daadwerkelijk is! Toen ik het uiteindelijk kon gaan zien als een training van mijn geest, zonder oordeel -want juist van mijn grootste obstakels kon en mocht ik leren (want als ik het al kon, hoefde ik niks te oefenen)- begon het beter te gaan. Toen was ik al zo’n 18 jaar verder. Om maar even mijn worsteling daarmee te laten zien.
We zijn inmiddels wéér wat jaren verder en mediteren gaat een stuk beter. Balans in mijn leven is toch nog wel een dingetje😉.. en waar mediteer ik voor?
Balans
Mijn 2018 was een jaar waarin ik bewust veel aandacht gaf aan de balans in werk en privé. Omdat ik als zp-er al jarenlange ervaring had dat ik in januari amper werk heb had ik die periode gekozen voor een boeddhistische pelgrimage in Nepal en India. Iets wat al jaren op mijn lijstje stond. Dat was 5 weken onderdompeling in de oorspronkelijk omgeving waar de boeddha is geboren, opgegroeid, ontwaakt, waar hij zijn eerste lezing heeft gegeven, waar hij veel onderricht gaf, en waar hij is overleden en gecremeerd. Een heel indrukwekkende reis. Mediteren in de drukte was een uitdaging. En mijn westerse kont vond de stenen ondergrond ook wel erg hard en koud. Mijn oordelende geest werd uitgedaagd…
De bodhi boom waaronder de boeddha ontwaakte,Bodh Gaya, India
Sarnath, India
Tegelijkertijd een goede oefening, waarbij ik merkte dat het met de concentratie niet altijd opperbest ging. Waardoor mijn voornemen groeide om die aandacht meer te trainen. De vipassana-centra (centra voor inzichtmeditatie, die bij mindfulness ook wordt gebruikt) met name in Lumbini Nepal herinnerden mij daar steeds aan.
Het was een supermooie ervaring. Confronterend, maar ook heel fijn.
en ohja, een leuke extra, dit was ook wel een erg leuke ontmoeting!
Ik heb inmiddels behoorlijk wat (stilte)retraites gedaan, mindfulness- of metta-retraites, bv. bij Thich Nhat Hanh, Sharon Salzberg, Sangha Metta met Jotika Hermsen, EAMBA retraite (de Europese mindfulness organisatie), Tibetaanse retraite met veel kleur en zang, om eens wat te noemen.
Vipassana meditatie
Ik besloot dus voor een vipassana retraite bij Pascal Auclair in het Maitreya Instituut in Loenen. Trainen van aandacht door zitten met de adem en lopen met aandacht voor de voeten. In een liefdevolle sfeer met 19 deelnemers, waarin de leraar alle respect verdient, omdat hij het levend en interessant wist te houden, én vanuit heel veel compassie werkte. De dagen waren zo om, en ik voelde rust en kalmte in mezelf. Geen social media, geen telefoon, pffff. In mezelf merken dat ik daaraan moest en mocht wennen. Dat ik de eerste dag veel afdwaalde, de tweede dag voortdurend in slaap viel, en de derde dag het gevoel kreeg dat ik er echt was. Ook mijn patronen tegenkomen, want ik had wel de hoop tussentijds eens lekker te kunnen gaan wandelen, een fijne afleiding. En dat kon niet, want ik was met de karma yoga (corvee😉) ingedeeld in de opruim- en afwasploeg voor het middageten. Geen gelegenheid tot afleiding dus, heel goed!
Na die week wachtte een drukke eindejaars planning op me. Balans blijft toch moeilijk… Mijn geluk én valkuil is dat ik mijn werk leuk vind. En ook die workaholic nog wel in me heb. Ik kom dus herhaaldelijk tot het inzicht dat ik beter voor mezelf mag zorgen.
Beginners’mind
Ik begin als het ware steeds opnieuw, en dat is helemaal oké, want steeds een stapje dichter bij mezelf. Bij het eens zijn met mezelf. Is dat dan balans?
En dat klinkt heel wat vriendelijker dan ‘een ezel stoot zich geen 2 x …’ Pure winst!
Mediteren kan overal en in elke houding